Maar nu was alles anders...

Hij was er weer! De Bart Brentjens Challenge.

Met ons vaste vriendenkoppeltje, Steven, Geert S, Martijn en ik (Koen) gingen we de uitdaging weer aan! Vorig jaar kwamen we als een van de laatste aan, op de terugweg naar huis rijden schoot het kramp weer in de benen, net als tijdens de rit. Gewoon geen tijd genomen voor een goede voorbereiding. En ieder jaar denk je: Volgend jaar... maar ook dit naar kwam hij weer sneller dan gedacht.

Maar nu was alles anders

Maar dit jaar besloot ik vanwege de slechte prestaties van vorig jaar het echt een keer anders te doen. Ik ging op de Husqvarna EMTB. Martijn en Geert vonden dit ook geen slecht plan, de organisatie gevraagd of dit mocht en we kregen akkoord. Dus was de volgende uitdaging:

‍

Batterijen zoeken!

‍

90KM rijden in Eco is leuk, maar ik wilde het dit jaar verder schoppen. Dit hield in dat ik op zoek moest naar een extra batterij. Ik had er al 5, maar miste er nog een! Gelukkig had onze importeur en vriend Raymon er nog eentje liggen in Belgie, dat was dichtbij dus die haalden we op zaterdag even op!

Kinderachtig?

Ik ken alle vooroordelen wel, en er zit ook waarheid in. Maar stel je een voor: Je wilt fietsen, zo hard als je kan. Maar niet gesloopt thuiskomen, een nacht met kramp in je benen en drie dagen van streek zijn. Tja, dan moet je niet meedoen hoor ik je zeggen. Maar ik wil gewoon wel meedoen! En plezier hebben! Het is geen wedstrijd maar een toertocht, laat iedereen toch lekker. We leven in een vrij land.

Van start

We worden wakker in Hotel van der Valk, een goed ontbijt en vertrekken naar de start in IJselde. We zijn ondertussen bekend met het leuke dorpje. En rijden rond 8:30 naar de start. De startbewijzen hadden we de dag ervoor al opgehaald, dus dat scheelt weer.

‍

‍

We mogen direct aansluiten in de "4e groep" denk ik... Ik zeg tegen die mannen, jongens, ik ga wel gewoon... JAJAJA KOEN.. Ga jij maar lekker je eigen rit doen... Ze kennen mij gelukkig. We gaan van start en ik kan de snelste mannen uit onze groep gemakkelijk bijhouden, normaal gesproken hou ik dit nooit langer dan 4 minuten vol (lees de Texel tocht) Maar nu gaat het natuurlijk heel gemakkelijk met zo'n Shimano EP8 Motor. Even over deze motor, hij gebruikt iets meer batterij dan een andere fiets, maar zijn trapondersteuning vindt ik echt het allerbeste!. We gaan door. De eerst beklimmingen hebben we gehad. Ik dacht, misschien kan ik de mannen niet bijhouden in de klim, maar vooral naar beneden. Gelukkig en eigenlijk wel logisch kan ik dat wel. Met mijn 160MM voorvering, 50MM achterdemper en een zware motor onderaan mijn fiets gaat het afdalen zelfs veel sneller! Ik denk dat mijn 95 Kilo hier trouwens ook wel een beetje helpt, maargoed. Voordeel moet je omarmen!

‍

Tassie van 59,- euro

Ik besluit na een kilometer of 5 de groep vaarwel te zeggen, ik wens de mannen succes! De "Echte Mannen". Ik wil namelijk naar de volgende groep. Er is namelijk 1 nadeel, en dat is dat ik mijn motor 'VOL" aan heb staan. En dat betekent dan ik iets over de helft mijn batterij moet vervangen! De batterij heb ik in de rugzak zitten, loodzwaar ding waarvoor ik even naar de decathlon moest om een rugzak te kopen. Ik had er eerst eentje besteld bij Ambro (offroad-centre.nl) Prachtige rugzakken, de allerbeste van EVOC. Maar helaas de batterij paste er niet in! Dan wordt het even een ritje naar de Decathlon, en zij boden voor 59,- euro een prachtige rugzak aan. Niet gemaakt voor batterijen, maar hij paste en ik kon hem goed vastzetten.

‍

‍

Genieten

Ik ben ondertussen echt aan het doortrappen. Niemand die je inhaalt das natuurlijk al lekker. Maar ook loop ik echt te genieten. het valt mij op dat alle MTB'er zo enthousiast zijn? In Noord-Holland ervaar je dit nog niet zo erg. Gelukkig hier louter positieve opmerkingen: Kunnen we even ruilen? Jij bent goed bezig zeg? Geniet je een beetje? Mag ik even aan je hangen? Een enkele keer, ik haal je zo wel weer in op de afdaling.. haha... maar afdalen vindt ik zo mooi...

‍

De bekende afdaling

Er is één afdaling die ieder jaar weer in de Bart Brentjes Challenge zit, en dit jaar besluit ik er voor te gaan. Op het moment dat ik aan wil gaan zetten zitten een man of wat 40 meter voor mij. Een mooi richtpunt denk ik dan. Ik ga als een gek naar beneden. Gecontroleerd, ja natuurlijk. Maar als er een Zebra oversteekt sta ik niet voor de gevolgen in. Ik ben snel bij de mannen, en tijdens een kort klimmetje ga ik ze voorbij. Ik hoor ze zeggen: die pakken we zo wel weer in de afdaling. Maar ik wist wel beter. Vol gas naar beneden, wat mooi! De mannen niet meer gezien!

‍

De batterij verwisselt

Als je dan de batterij verwisselt merk je hoe dicht alles op elkaar zit. Mannen (en vrouwen) die je voor je gevoel 10 minuten geleden heb ingehaald komen weer voorbij. Dat is dan even schakelen.. maar toch neem ik even de tijd. Ik zit wel zo ver vooraan dat de "pauze punten" worden overgeslagen er is dus wel degelijk een "competitie" Na mijn banaantje besluit ik toch om snel verder te fietsen.

‍

De aankomst

Enige wat ik nog moet zeggen, is dat ik te weinig water mee had. Ik was mijn "Camelbag" vergeten. Dus had maar 1 bidon. En dan vraag je erom. De laatste 10 kilometer voel ik dan ook weer in mijn benen schieten. Vergeet niet dat ik ruim 3 uur op mijn snelst aan het fietsen ben, dat is ongeveer net zo lang als de winnaar van de "Wedstrijd" mannen. Het allerleukste is de aankomst midden in het feestgedruis in plaats van mensen die de hekken al aan het opruimen zijn. Wat een feest! De medaille durf ik niet aan te nemen, want dat is voor "De echte mountainbikers". Maar eerlijk is eerlijk: Ik heb nog nooit zo genoten tijden een toerrocht.

‍

Oh ja...

‍

De andere mannen zijn met Steven meegefietst. Solidair. Ze kwamen bijna een uur later aan. Martijn en ik hadden het over de mooie afdaling, vol trots vertellen we elkaar hoe hard we daar gingen en hoe mooi het was. Terug naar huis geen last, 's avonds even naar de uitslagen kijken, oeps.. mijn naam staat op nummer 1 van de toertocht. Snel de organisatie mailen.. dat ik hier toch echt niet thuis hoor. De volgende dag krijg ik een bedankje en sta ik niet meer op de lijst. Erg? Nee... volgend jaar weer.. en 100% zeker weer elektrisch!!

‍

Tot volgend jaar!

‍

‍

‍

‍

‍